Life is stranger than fiction..

.. don't they say?

Λοιπόν, ισχύει..

Και για να μην τα πολυλογώ, στο κάτω κάτω δεν έχουν σημασία τα γεγονότα αλλά το αποτέλεσμα, υπάρχει περίπτωση να γίνει αυτό που πίστευα εξ' αρχής, να ματαιωθεί τελικά η παράσταση που ετοιμάζουμε, που κάνουμε πρόβες από τον Μάιο.. οι οποίες είναι πλέον καθημερινές.

Μεγάλη ήττα από την μία.

Πάμε παρακάτω. Εντάξει, δεν έγινε. Χάλασε το γλυκό, ενώ περνάμε καλά, προσωπικά έχω βαρεθεί. Μου αρέσει, αλλά είναι ΡΟΥΤΙΝΑ. Είναι το χειρότερο, να ρουτινιάζει κάτι που σου αρέσει.

Θέλω να κάνω άλλα πράγματα.
Θέλω, να κάνω ΚΑΙ άλλα πράγματα. Εχω τόσα..
Θέλω να πάω, επιτέλους, σε ένα γαμωωδείο να μάθω σαξόφωνο. Το έχω από το καλοκαίρι και κάθεται. Καλός μαλάκας και γώ, σπάνια παίζω μόνος μου. Τι να παίξω, 2 κλίμακες που ξέρω; Ναι ρε, αυτές, λυώστες..

Μπα.

Στην ουσία, όλα δικαιολογίες είναι. Ούτε πιο συχνά στην σχολή μου θα πηγαίνω, ούτε θα μου γεμίζει 5 ώρες κενές καθημερινά το σαξόφωνο. Κανά 5ωρο την βδομάδα και πολύ σου λέω. Απλά.. έχει ρουτινιάσει ρε φίλε. Θέλω να τελειώνει. Είτε με παράσταση, είτε με ακύρωση. Θέλω να παίξω, για το γαμώτο, για τα νέα άτομα που γνώρισα ( με τελευταία την Φιλιώ ), για τους παλιούς, την Κωσταντίνα ειδικά που έχει ρίξει τόσο τρέξιμο για την συγκεκριμένη παράσταση..

Για μένα;

Θέλω να παίξω για μένα; Αν σου πω ότι δεν με νοιάζει και τόσο; Ότι μου αρκεί που περνάω καλά στις πρόβες; Ότι σε καμμία περίπτωση δεν πρόκειται να ξαναπαίξω σε παράσταση παρά μόνο αν έχω άπειρο χρόνο ελεύθερο; Ότι ξεκίνησα το θέατρο για να ξεφύγω από κάτι που ήταν ρουτίνα ( ναι ρε, για το gaming μιλάω ) και ξεκόλησα, αλλά παρόλα αυτά, το θέατρο έγινε χαλίφης στη θέση του χαλίφη;

Το άλλο..

life is stranger than fiction. Isn't it fucking interesting that way?

Παίζει να το έχω ξαναβάλει, δε με νοιάζει..