Φασκελοκουκούλωστα

Ανάμεικτα συναισθήματα, σκαλωμένες σκέψεις.

Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες όπως θα έλεγε κάποιος..

Ενώ θα έπρεπε να έχω πιάσει κορυφή, πολεμάω με την μετριότητα. Την δική μου, πάντα. Γιατί για να πολεμήσεις με την μετριότητα των άλλων πρέπει ο ίδιος να αγγίζεις την τελειότητα. Πάλι μαλακίες λέω..

Έχασα μια πολύ καλή ευκαρία να πάω Αθήνα, εξαιτίας κακής συννενοήσης. Και τι κάθομαι και κάνω εδώ; Σαπίζω, μπροστά στο facebook και την tv, βγήκα να πάω να δω τον Άγγελο να του πω χρόνια πολλά αλλά δουλεύει, είδα τον Lucifer και του καθάρισα το χώμα ( πάλι καλά, αυτή τη φορά δεν έχεσε έξω από το δοχείο του, τι ψυχολογικά έχει για γάτος, τέλοσπάντων.. ), και ένα από τα λίγα άτομα που είναι ικανό να δημιουργήσει στιγμές καψίματος και γέλιου από το τίποτα, μου λέει βαριέμαι να βγω, μπες να κάνουμε πουτάνα το trade. Από την άλλη, υπάρχουν άτομα ( πολύ λίγα ) που πραγματικά νοιάζομαι και μου την σπάει που έχω ελάχιστες επαφές. Που χάνω εδώ τον χρόνο μου σε μαλακίες αντί να είμαι εκεί.

It's unfair..



Ταυτόχρονα, 2 γαμημένα ερωτήματα με βασανίζουν, και ακριβώς επειδή δεν έχω όρεξη να κάνω κάτι δημιουργικό, φαντάσου ότι με περιμένουν 2 εργασίες για την σχολή, και 4 σενάρια για περαιτέρω ανάπτυξη, κάθομαι και σκέφτομαι ξανά και ξανά τα ίδια.
Τελικά, δεν πήγα για μπύρα χτες το βράδυ με ένα γνωστό μου από το γυμναστήριο επειδή
είναι Αλβανός ( που όμως γεννήθηκε και μεγάλωσε εδώ ), ή επειδή πολύ απλά δεν είχα όρεξη και βαριόμουν την επίπεδη σκέψη; Πρόσεξε, λέω επίπεδη, όχι ισοπεδωτική. Γιατί μέσα στο γυμναστήριο, που έτσι κ αλλιώς η μοναδική βαθυστόχαστη σκέψη γίνεται από τον κ. Διονύση ( γέλια ), δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα να κάνω χαβαλέ με τον Άντυ;

Τελικά, όταν σου αρέσει μια κοπέλα και είσαι στην προσπάθεια, είναι άραγε ηθικά σωστό, όχι για κείνη αλλά περισσότερο για σένα, να βγεις με μια άλλη κοπέλα η οποία βλέπεις ότι κάτι θέλει; Γιατί να έχεις ενοχές, από την στιγμή που είσαι single, και δεν ξέρεις τι κατάληξη θα έχεις με την πρώτη; Και πόσο μάλλον, όταν δεν έχεις σκοπό να κάνεις κίνηση με την άλλη. Εδώ, όμως, είναι περίεργη η κατάσταση. Την μία σκέφτεσαι με το πάνω κεφάλι, την επόμενη στιγμή με το κάτω. Η μαλακία, είναι ότι το κάτω δεν έχει μυαλό. Επομένως δεν σκέφτεται με βάση τα "πρέπει", αλλά τα "θέλω".

Γιαυτό λοιπόν πήρα μεγάλη χαρά όταν μου είπε η δεύτερη, ότι λείπει εκτός Πάτρας.

Είμαι άραγε μαλάκας που τα σκέφτομαι αυτά, είμαι μαλάκας γενικότερα ή μήπως είναι πάρα πολύ δύσκολο να είναι κάποιος ειλικρινής με τον εαυτό του;