Η νύχτα με τις μάσκες

Καλήμερα!!!

Καρναβαλιού συνέχεια, μουσικές, χοροί, καμμένοι άνθρωποι που τριγυρίζουν στους δρόμους με τελικό προορισμό εκτός από το χώμα, ένα μπαράκι να τα πιούνε το βράδυ. Το καρναβάλι είναι μαγικό, γιατί οι άνθρωποι βγάζουν τις "μάσκες" της καθημερινότητας, και φοράνε τις μάσκες του καρναβαλιού, αλλά συμπεριφέρονται σαν να είναι κάποιοι άλλοι, ενώ στην ουσία είναι για μια και μοναδική φορά ο εαυτός τους. Καταλάβατε;

Εγώ μπερδεύτικα λίγο.

Τι γίνεται όταν επιτρέψεις σε κάποιον να είναι ο εαυτός του;

Όταν, του επιτρέψεις να βγάλει την μάσκα;

Τέλοσπάντων, ο άνθρωπος είναι έξυπνος όταν ξέρει να εκμεταλλεύεται καταστάσεις και να προσαρμόζεται γρήγορα στις αλλαγές, το οποιό σημαίνει ότι πρέπει να περάσουμε καλά, άπαξ και δεν φύγαμε για Αθήνα.

Πάω μια βόλτα να δω τι παίζει έξω, και τα ξαναλέμε ;)

το ταξίδι.

Καλήν εσπέραν άρχοντες.

Σήμερα, ο υποφαινόμενος κατέληξε σε δύο vital συμπεράσματα, πολυ σημαντικά για όποιον ανθίζεται τα υψηλά νοήματα που διαβάζει εδώ.

Το λοιπόνε τσίφτη μου και καθότι η φθέρη σειετο και αήρ αέναος ψυχρός εσκέπασε υμάς με κοντομάνικα, the dreamership of the sheep ο ίδιος και μόνος έφτασα εις λοιλάδαν μεγάλην μετά αγίων, βαϊων και κλάδων υπό στόματος οδηγού λεωφορείου.

Εις κοιλάδαν ταύτην θησαυρό εγύρευα. Βελόνα χρυσή στα άχυρα η περιγραφή, παραπάνω δεν λέω γιατί τα κλόπηράιτς καραδοκούν, είμαστε και σε ηλικία καριέρας.

Βοή μεγάλη ακούστη δίς, κάλεσμα προσμονής και καρτερίας. Που είναι ο χάρτης για την κρυμμένη γή; Απόρησα, ενώ τα σημεία των καιρών δεν ήταν καλά και κυμματάκι εσηκώθη ελαφρό.

Κατα την φορά του αέρα πήγα, χωρίς σιγουριά καμμιά και η πυξίδα άχρηστη στην τσέπη μου παρέμενε. Σημάδι! Θαλάσσιο φτερωτό πλάσμα της στεριάς, τι βλέπεις; Τα μάτια μου κουράστηκαν ν' ατενίζουν το απέραντο παν.

Το θηρίο σάστισε και λόγον λάλησε άλλον. Τι είδους στεριά είναι αυτή που κυλάει, παρά το λογικό; Μήπως η θύελλα, του νοητού τη μορφή και σχήμα αλλάζει; Στο πουθενά είμαι, γιαυτό εδώ μένω.

Ζητώ, ω άφταστο ον, την δική σου βοήθεια. Μη ρωτήσεις τι, αλλά ψάχνω.

Μια ζωή.

Δύναται κανείς τα αδύνατα να ζει για να ζητεί; Είπε το όν, και συνέχισε, τα φτερά μου φτάνουν ως εδώ, και ο ίσκιος μου μικρός γίνεται και φοβάμαι, γελάω ίσως, αλλά δεν τον ξεγελάω ποτέ. Είναι εδώ.

Αν η κοιλάδα γίνει ίσκιος ίσως τότε μπορεί να υπάρχει ελπίδα, λέω με θάρρος, και η χρυσή βελόνη θα λάμψη από το δικό σου φως. Μα και αν αυτό δεν δύναται, τότε τι μένει πια;

Και το παράξενο πουλί μου είπε.. Σημασία έχει να βρείς την βελόνη, ή να ξέρεις ότι υπάρχει;

Cal ως poll, ή της;

Και καλές οι πλακίτσες και τα σοφίσματα, πάμε να πούμε και κατιτίς πιο σοβαρόν.

Στο καρναβάλι της Πάτρας λοιπόν, και δεν μιλάω για το καθημερινό καρναβάλι του Αχαϊκού Λιμένος αλλά τις καρναβαλικές εκδηλώσεις των τελευταίων ημερών. Σε μια εξ αυτών λοιπόν, πάνω στην σκηνή της πλατείας Γεωργίου χορεύανε πιτσιρίκια από διάφορες σχολές χορού της περιοχής. Από κάτω κόσμος, μανάδες, άλλα παιδιά που δεν ξέρουν να χορεύουν, παιδεραστές, μετανάστες, άκυροι. Τα κοριτσάκια που προσπαθούσαν να χορέψουν χιπχοπ επι σκηνής το λοιπόνε κατεβαίνουν, πέσανε πάνω τους οι γονείς με τα μπουφάν ( κλασσικές ελληνίδες μανάδες ) και τα έκρυψαν εκ παντός πονηρού οφθαλμού. Σειρά είχανε στην σκηνή κάτι κοπελιές χριστός και παναγία, που χορεύανε κάτι σε τσιφτετέλι. Εμείς φυσικά από κάτω να έχουμε χαζέψει στην σκηνή, δυστυχώς όμως και επειδή κάποια στιγμή όλα τα ωραία πράγματα έχουν και τέλος, και τελειώνουν και προτού τα χορτάσεις, τελειώνουν αυτές ( το νούμερο ) και φεύγουν. Σε αυτήν την φάση μας σκάει την ατάκα του ο αρχικλόουν του σόου, λέει στο κοινό "Και να σκεφτείτε ότι κάποιοι έχουν αντίρρηση να μπεί η Τουρκία στην Ε.Ε"

ακριβώς έτσι ρε.

Αύριο φεύγω για ΤΑΞΙΔΙ. Αθήνα. Και ΔΕΝ ΞΕΡΩ.

Μήπως θα έπρεπε να ξέρω για να έχει νόημα το ταξίδι;

Αν αγαπάς..

Shakespeare: Αν αγαπάς κάποιον, Άστον να φύγει... Αν κάποτε γυρίσει, είναι δικός σου. Αν όχι, πάρε δηλητήριο και αυτοκτόνησε για χάρη του.
Αισιόδοξος: Αν αγαπάς κάποιον, Άστον να φύγει... Μην ανησυχείς, θα ξαναγυρίσει.
Καχύποπτος: Αν αγαπάς κάποιον, Άστον να φύγει... Άν γυρίσει, ρώτησέ τον που πήγε.
Ανυπόμονος: Αν αγαπάς κάποιον, Άστον να φύγει... Αν δεν γυρίσει γρήγορα, ξέχασέ τον.
Υπομονετικός: Αν αγαπάς κάποιον, Άστον να φύγει... Αν δεν γυρίσει, περίμενε μέχρι να το κάνει.
Παιχνιδιάρης: Αν αγαπάς κάποιον, Άστον να φύγει... *Αν γυρίσει και εάν τον αγαπάς ακόμη, άστον πάλι να φύγει. Επαναλάβετε*
Προγραμματιστής C++ : if(you-love(m_she)) m_she.free() if(m_she == NULL) m_she= new CShe;
Δικηγόρος: Αν αγαπάς κάποιον, Άστον να φύγει... Το άρθρο 1α της Παραγράφου 13α-1 της δεύτερης τροπολογίας περί συζύγων, του Αστικού Δικαίου δηλώνει ξεκάθαρα οτι....
Bill Gates: Αν αγαπάς κάποιον, Άστον να φύγει... Αν γυρίσει, μπορείς να τον χρεώσεις με τα έξοδα επανεγκατάστασης άλλα και να τον προειδοποιήσεις οτι σύντομα θα πρέπει να υποστεί και κάποιες αναβαθμίσεις.
Βιολόγος: Αν αγαπάς κάποιον, Άστον να φύγει... ...θα εξελιχθεί.
Στατιστικολόγος: Αν αγαπάς κάποιον, Άστον να φύγει... Αν σε αγαπάει, η πιθανότητα να γυρίσει είναι μεγάλη. Αν όχι, η κατανομή Weibull και η σχέση σου ήταν αβέβαιη έτσι κι αλλιώς.
Πωλητής: Αν αγαπάς κάποιον, Άστον να φύγει... Αν κάποτε γυρίσει... Σύμφωνοι. Αν όχι, δεν πειράζει. Επόμενοοος.
Σβαρτζενέγκερ: Αν αγαπάς κάποιον, Άστον να φύγει... ΗΕ 'LL BE BACK!
Ασφαλιστής: Αν αγαπάς κάποιον, Άστον να φύγει... Αν κάποτε γυρίσει, υπόγραψε συμβόλαιο μαζί του. Αν δεν γυρίσει, συνέχισε να τον ακολουθείς και μην εγκαταλείψεις ποτέ!
Φυσικός: Αν αγαπάς κάποιον, Άστον να φύγει... Αν κάποτε γυρίσει, είναι εξαιτίας της έλξης. Αν όχι η τριβή είναι μεγαλύτερη από τη δύναμη ή η σύγκρουση κατά την επιστροφή ήταν ελαστική.
Μαθηματικός: Αν αγαπάς κάποιον, Άστον να φύγει... Αν κάποτε γυρίσει, 1 + 1 = 2 (αξιωματικά) Αν όχι, Y = 2X - log(0.46Y^2 + (cos(52/34X)) x 5Y^(-0.5)c) Όπου c είναι μια σταθερά που τείνει στο άπειρο.
Λογικά...: Αν αγαπάς κάποιον ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΑΦΗΣΕΣ ΝΑ ΦΥΓΕΙ;;; ΑΝΟΗΤΕ!!!

Campaign

Μέσω αυτής της στήλης θα ήθελα να σας ανακοινώσω ότι ξεκινάω προεκλογική εκστρατεία για ανεξάρτητος βουλευτής στην Ά Αθηνών, σαν μοναδικός εκπρόσωπος των GAMERS της Ελλάδας.

Αγωνίζομαι για :

Επίδομα gaming
Μειωμένες ώρες εργασίας στους gamers
Ίδρυση σχολών παιχνιδιών στρατηγικής και ρόλων αναγνωρισμένων από το κράτος.
Internet cafes μέσα στα σχολεία.

Θα συνδέσω όλα τα έδρανα λανάκι και θα μάθω τον Υπουργό Εξωτερικών Warcraft και Counterstrike.

Θα ενισχύσω το farming, μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαικής Οικονομίας.

Αυτά για την ώρα.

Stayrwste me stayrwste me.

:))

I'm just the pieces of the man I used to be
Too many bitter tears are raining down on me
I'm far away from home
And I've been facing this alone for much too long

Io sento che qualcuno non mi ha detto mai
su come poi si riesce a vivere così
nella mente mia confusa guardo indietro per capire dove sbagliai

Too much love will kill you
If you can't make up your mind
Torn between the lover and the love you leave
behind
You're headed for disaster 'cos you never read
the signs
Too much love will kill you, everytime
Son solo l'ombra di quell'uomo che ero io
e sembra che non trovo un'latra via per te
io a te portavo il sole adesso quel che faccio butto giù

How would it be if you were standing in my shoes
Can't you see that it's impossible to choose
No there's no making sense of it
Every way I go I have to lose
Troppo amor ti uccide ma nessuno amore no
ma la forza che tu hai dentro che ti fa gridar ancor
di dolore impazzirai sei la vittima e lo sai
Troppo amor ti uccide la tua vita è una bugia

Yes, too much love will kill you
And you won't understand why

You'd give your life you'd sell your soul
But here it comes again
Too much love will kill you
In the end... In the end
In the end... In the end

Κάλε

Καλή σας μέρα παίδες.

Καλή, τώρα μέρα είναι, νύχτα είναι, θα δείξει..
Στο alter μιλάει για λιτότητες, για σκληρή οικονομική πολιτική, και το αιρ κοντίτιον από πάνω στους 25 βαθμούς παρηγορεί υπομονετικά τα παγωμένα μου δάχτυλα.

Ναι, γύρισα Πάτρα.

Ναι, είμαι πάλι στο ίντερνετ.

Ναί, το βράδυ θα βγώ έξω.

Ναί, ο δεύτερος γύρος της εξεταστικής άρχισε. Την Τετάρτη δίνω γερά μαθήματα.

ΌΧΙ, δεν χαίρομαι που είμαι Πάτρα.

ΔΕΝ με νοιάζει τι ψωμί δεν με νοιάζει τι τυρί, αρκεί το παριζάκι μου να είναι Υφαντής.

Το σάντουιτς δεν έχει μαγιονέζα.

Έχω έναν κάλο στον εγκέφαλο, και δεν υπάρχει τίποτε άλλο πιο ενοχλητικό. Φακ, ίσως, δεν ξέρω λέω τώρα, να τα έκανα όντως σκατά.

Του εν, τι τ' u ?

Ε ναι λοιπόν ομολογώ.

Αμάρτησα.

Παράτησα το blog για πολλές πολλές μέρες, βγήκα από το πρόγραμμά μου γενικά. Όχι, δεν υφίσταται η ( κατά τα άλλα καλή ) δικαιολογία της εξεταστικής. Απλά.. βαριόμουν να γράψω. Μπροστά στον υπολογιστή, με το msn ανοιχτό, με την σούμα της ημέρας να τρέχει στο μυαλό μου αλλά με μια υπέρτατη ανάγκη απλά να περάσω λίγη ώρα χωρίς να σκέφτομαι, πριν πάω για ύπνο. Να κάψω λίγα κύτταρα βλέποντας λιακόπουλο, τόσο απλά..

Γιατί λοιπόν σήμερα, σηκώθηκα από καρέκλες, ντιβάνια, κρεβάτια, πολυθρόνες, καναπέδες, και θυμήθηκα την ύπαρξη αυτού του blog;

Σήμερα αφήνω πίσω μου το έτος του black jack , και μπαίνω στα 22. Όσο μελοδραματικό και αν διαβάζεται το παραπάνω, είναι αυτό που συμβαίνει. Ο απολογισμός ήταν σχετικά καλός, με δεδομένο ότι στα 21 άρχισα να παίρνω πάλι πίσω την ζωή μου, χωρίς να πετάω τελείως την παλιά.

Και νομίζω ότι τελικά βγαίνει ένα συμπέρασμα. Αν πετάς, δεν πετάς τίποτα.

Λοιπόν σήμερα δεν θα μιλήσω για καθημερινότητα, άτιμη (κενο)νια, και τα τοιαύτα.
Αυτή τη φορά, νιώθω ότι μεγάλωσα. Και ναι μεγάλωσα πολύ μέσα σε ένα χρόνο. Νομίζω.
Ανακάλυψα μερικές πτυχές του εαυτού μου που δεν ήξερα ότι υπάρχουν, κατάλαβα ότι όλα στην θεωρία είναι γαμάτα, αλλά στην πράξη γάματα, ότι μιλώ για θαύματα και περιμένω δράματα που στην καρδιά αφήνουν τραύματα και πάει λέγοντας.

Πάλι ξεφύγαμε το στιχουργικό μου στοιχείο μέσα.

Η φάση είναι, ότι στα 22 μου, νιώθω πιο σίγουρος αλλά και πιο μπερδεμένος από ποτέ.